Espaço público, Cultura, Política, Comunidade, Território, Pessoas

De novo e desde cero

Estes días as persoas xubiladas están a realizar mobilizacións para reivindicar un aumento da súa pensión. Malos tempos onde a xente maior ten que saír á rúa a loitar polo seu medio de vida e o das persoas mais novas que, con traballos precarios ou sen traballo, teñen que vivir a conta desa mesma pensión. En Galiza sabemos bastante ben ate onde poden dar de si as pensións das persoas maiores que foron as que permitiron en grande medida a chamada “modernización” das explotacións agrarias e a evolución social ascendente. Pero utilizar as pensións de xubilación para cousas diferentes que a de asegurar unha boa calidade de vida ás persoas que as reciben non debería ser aceptábel nos comezos do século XXI.

Se as pensións son un dereito, ¿ por que non se poden pagar cos impostos?

As pensións témolas que pagar, cando menos en parte, nós mesmos/as durante a nosa vida laboral. Cobramos en función do que cotizamos. Sen embargo, desde o meu punto de vista, e creo que da maioría da xente, as pensións son un dereito que teñen as persoas maiores. Podemos dicir que son a renda básica que ten asegurada ese grupo de poboación, bastante vulnerábel por certo. Mais os dereitos deben estar garantidos polos orzamentos xerais, é dicir polos impostos que, se son xustos, permiten redistribuír as rendas e tenden a igualar as persoas, neste caso na contía da paga que receben. Isto pode non ser viábel na súa totalidade a curto prazo, pero creo que non se pode agardar mais para empezar a abordar o asunto. Certo é que a mesma reflexión sería aplicábel a outros colectivos desfavorecidos en situación as veces mais precaria que a de moitos/as pensionistas. Pero iso levaríanos ao debate entre a alternativa da “protección social” ( en moitos casos un novo nome para a vella caridade ) e a alternativa da Renda Básica Universal…e as propostas intermedias que se poden implementar. E iso terá que quedar para outro día.

¿Que está acontecendo para que sexa a xente maior e non a xente nova quen se mobilice para asegurar o futuro das pensións?

A min dáme a impresión de que unha parte importante da xente nova, agás excepcións, ten interiorizado que este é o mellor dos mundos posíbeis e que non hai alternativa. Os xeradores da ideoloxía do poder, é dicir, a maioría dos medios de comunicación, a maioría das organizacións políticas e sociais, a maioría das familias, o sistema educativo hexemónico, entre outros, fixeron moi eficazmente o seu labor. Hoxe moita xente semella crer que a nosa posición social é unha cuestión de sorte ou de capacidades individuais. É dicir que non hai clases sociais, que a xente pobre non o é porque outra xente se apropie da riqueza que xera, que a xente oprimida non o está porque hai alguén que a oprime e que unha persoa pode estar explotada sen que ninguén a explote. Ate son capaces de conseguir que a xente asuma que os/as presos/as cataláns detidos/as pola súa actuación no proceso de independencia, non foron reprimidos/as polas súas ideas políticas senón porque incumpriron a lei, coma se faría con calquera outra persoa. Moita xente pensa que democracia só consiste en votar cada catro anos e cree que a participación nas organizacións sociais e na toma de decisións non forma parte da esencia dun sistema democrático.

Mais se estes/as creadores/as de opinión fixeron moi ben o seu traballo ¿Que fixemos mal a xente da nosa xeración e mesmo esas persoas xubiladas que agora teñen que saír a defender o nivel de vida da súa familia ? ¿ Que fixemos mal para non conseguir polo menos introducir a dubida sobre si outro mundo é posíbel?

Hai persoas que temos unha visión alternativa deste sistema social que se aparta do “pensamento único” que nos transmiten aqueles/as que teñen o poder de expandir a súa visión do mundo. Mais non fomos quen de transmitila con eficiencia. A razón non sei cal é. Se cadra que nos movemos entre o cambio de opinión ( implícito ) sobre as bondades do sistema, por unha banda e o dogmatismo, pola outra. Ou se cadra por esquecer que a xente que ven atrás non ten por que entender as cousas como as entendemos nos xa que viven unha realidade diferente . Ou se cadra porque non temos razón. Ou se cadra … que sei eu.

É probábel que ao igual que as persoas xubiladas teñen a necesidade de volver saír a defender o seu “salario”, tamén será necesario que moitas persoas volvamos comunicar aquilo que (nalgún caso desde hai décadas) temos asumido e interiorizado. Explicalo a outras moitas persoas que o descoñecen mais do que cremos. Desde o principio. De novo e desde cero.

Sobre o autor

Xoán Carlos Carreira Pérez

Doutor engenheiro agrónomo, professor de Engenharia Agroflorestal na Universidade de Santiago de Compostela. Autor de vários livros e artigos científicos, tem colaborado em diversos meios de comunicação, como A Nosa Terra, El Progreso, Vieiros e Praza Pública.

Comenta aqui!

Comenta aqui!

Espaço público, Cultura, Política, Comunidade, Território, Pessoas

Elias J. Torres Feijó

Tenta trabalhar coletivamente e acha que o associativismo é a base fundamental do bom funcionamento social e comunitário. A educação nos Tempos Livres é um desses espaços que considera vitais. Profissionalmente, é professor de Literatura, em origem, e, mais, na atualidade, de Cultura.

Xoán Carlos Carreira Pérez

Doutor engenheiro agrónomo, professor de Engenharia Agroflorestal na Universidade de Santiago de Compostela. Autor de vários livros e artigos científicos, tem colaborado em diversos meios de comunicação, como A Nosa Terra, El Progreso, Vieiros e Praza Pública.

Xosé Manuel Sarille

Polemista e tamén escritor. Autor do ensaio "A Causa das Mulleres". A quen lle interese lelo pode solicitalo neste blog e enviaráselle ao enderezo correspondente sen custo ningún do exemplar nin do transporte.

Manuel Jordán Rodríguez

Lembrado e Querido Manuel Ánxel

Viva Cerzeda

Espaço público, Cultura, Política, Comunidade, Território, Pessoas… Viva Cerzeda é a comemoração, para nós, da amizade, do bom humor sempre que possível e de tentar contribuir com algumhas ideias e opiniões para entender(mos) e atuar(mos) do melhor modo o mundo… É ambicioso mas é-che o que há… e para mais não damos…

Contacta-nos aqui

Acompanha